Aankomst en eerste dag in Cambodja

Dani heeft nog geen internet mogelijkheid gehad maar gelukkig heeft ie me vandaag wel kunnen bellen. Ik was zo blij om hem te horen!

De reis was lang (met nog een overstap in Bangkok), aankomst om 4 uur 's nachts (lokale tijd) in Phnom Penh en toen nog zo'n 3 uur in een benauwde bus naar de thuisbasis in Kampot. De groep heeft kennis gemaakt met de lokale regio-coördinatoren en de omgeving een beetje verkend. Door het tijdsverschil hebben ze een nacht overgeslagen en iedereen was doodmoe. 

De thuisbasis is vergelijkbaar met een jeugdherberg. Slaapzalen waar jongens en meisjes gescheiden slapen. Volgens Dani is het een kale bedoening met slechte bedden (dunne matrasjes), vieze douche en toilet en geen warm water. Maar dat vindt ie geen enkel probleem! Zo ervaart hij echt hoe het leven daar is. 

De eerste activiteit is bij het Epic Arts Centre, een centrum voor kinderen en jongeren met een geestelijke of fysieke beperking. Behalve educatie worden er  vaardigheidstrainingen gegeven bv. in de vorm van dans en theaterlessen. Er wordt gecommuniceerd in gebarentaal omdat een aantal jongeren doof zijn. De groep heeft spelletjes en oefeningen gedaan met de jongeren in het dans/ drama lokaal. Bij het centrum was een Epic Arts Café wat volledig gerund wordt door mensen met een beperking, hier hebben ze geluncht. Het motto van Epic Arts is: See ability not disability and every person counts…. In een land waar 50% van de bevolking onder de 15 jaar oud is en er alleen al in dit centrum met meer dan 500 kinderen met een beperking gewerkt wordt lijkt me dat een mooie boodschap. Dani was erg enthousiast over het centrum en vond het geweldig om met deze jongeren aan de slag te gaan! 

Na de lunch is een jeugdcentrum bezocht. Dit biedt kinderen een veilige (tweede thuis)basis waar computer, sport, kunst zang en danslessen gevolgd kunnen worden. Het doel is om de sociale ontwikkeling van de kinderen te bevorderen. Er wordt hulp geboden bij schoolvakken en er is veel aandacht voor Engelse en Franse les. De groep worldmappers heeft hier samen met Franse scouts en andere vrijwilligers spelletjes gedaan met de kinderen zoals basketbal en stoelendans. 

Dani vindt Cambodja vergelijkbaar met Indonesië qua landschap, het is kaler, er is minder bebouwing en minder verkeer. Maar het verkeer wat er is, is net zo chaotisch… met z'n 4-en op een scooter, dieren vervoeren op een brommertje en bussen volgeladen met meer mensen dan wij voor mogelijk houden is ook hier heel normaal.  

Het eten is prima verzorgd. Er is een vast eetadres waar van alles wordt klaar gemaakt en de hygiëne goed is. Niet echt Aziatisch en dat vindt ie een beetje jammer want er gaat niks boven een Nasi Tjampoer!

Ik hoop gauw weer wat te horen of dat hij een internet mogelijkheid heeft en zijn verhaal zelf kan doen. 

Ilse