uien planten en wc's graven

Het eerste project dat we bezocht hadden was Mawa Otisamala. De letterlijke vertaling hiervan is: zorg voor de kinderen van vandaag, zodat zij voor de ouderen van morgen kunnen zorgen. Zoals je al kan horen is dit project echt voor de community door de community. Het is opgezet om de mensen te helpen in dingen die ze zelf niet/moeilijk kunnen doen, denk hierbij aan het omploegen van het land van een alleenstaande HIV-moeder, het bouwen van een toilet voor een gehandicapte of een paar oude vrouwen helpen met het planten van gewassen. Veel handen maakt zwaar werk namelijk licht! 
Hier vertrokken we de tweede dag dus naartoe en onze aankomst was niet wat ik verwacht had, het was feest! Vrouwen waren aan het zingen en dansen en de mannen stonden al in rij om ons een handje te geven voordat we de busjes al uit waren. Het duurde daarna ook niet lang voordat de kinderen er achter kwamen dat de azungu's (blanken) waren aangekomen en al snel waren er ongeveer vijftig kinderen die om onze aandacht aan het vragen waren! 
Na een paar uur met de kinderen te hebben gespeeld, begon de tijd om iets te doen wel te dringen.
Na de lunch (kip met rijst) werd de groep in drieën verdeeld. Elk groep kreeg een andere taak, mijn groep moest met een drietal lokale oude vrouwen uien planten. Na ongeveer een tocht van een kwartiertje over, wat leek op en opgedroogd beekje, dwars door de akkers waren we aangekomen op het veld dat wij moesten bewerken. Daar deden de oude vrouwen voor wat we moesten doen. Je begint met het omhoog halen van dieper/donkerder grond (vraag me niet waarom), vervolges moet je een klein vierkant gat graven, daarna moet je de uien stekjes in het gat leggen, dan moet je de stekjes compleet in de grond steken en
daarna moet er water overheen met een gieter. Als de echte Nederlanders die we 

zijn deden we dit natuurlijk als een mooie lopende band! Na een uur van bukken tillen en werken waren we gelukkig eindelijk klaar! In het begin valt het allemaal nog wel mee, maar na een tijdje in de brandende zon begin je het wel te voelen! Niet te geloven dat die mensen dit elke dag doen. 

De volgende dag hadden we veel te doen, dus we moesten vroeg opstaan. In de ochtend begonnen we met het helpen bij een project, mijn groep moest dit keer helpen bij het graven van een wc voor een gehandicapte man. Omdat in Malawi op de meeste plaatsen geen riolering is, ziet de wc hier iets anders uit dan we in Nederland gewend zijn. Een gat van drie meter met een vloer 
(met een gat erin natuurlijk) erop en een klein huisje er omheen. Als het gat na een jaar of twee/drie vol is, wordt de oude wc afgebroken en dichtgegooid en wordt er gewoon een nieuwe gebouwd.

Hier heb ik ook voor het eerst kennis gemaakt met de Malawiaanse manier van doen. We waren daar met ongeveer zeven azungu's en ongeveer zeven lokalen, terwijl maar een iemand per keer in het gat kan zitten om te graven...Niet echt heel efficiënt. Die ochtend bestond dus vooral uit veel zitten en genieten van het mooie uitzicht. Dat moet natuurlijk ook gebeuren!
In de middag konden we wel allemaal aan de bak! We hadden toen een voetbal toernooi tegen de lokale bevolking. Een toernooi van twee teams Worldmappers en twee teams lokalen. Leuk dachten we, een lekker potje voetballen met de kinderen.
Het was uiteindelijk wat anders dan we verwacht hadden. De lokalen kwamen aan in tenues en voetbalschoenen...ze waren dus iets beter voorbereid dan we dachten. We hebben uiteindelijk dus ook van ze verloren, maar het was wel heel leuk! Het voetbaltoernooi had ook alle kinderen uit de buurt aangetrokken en toen we klaar waren met voetballen stonden de kinderen om onze aandacht te vragen, super leuk!

De volgende dag was alweer de laatste dag bij Mawa en net als de vorige dag moesten we weer vroeg op. In de ochtend begonnen we met het helpen bij een van de projecten. Mijn groep ging weer terug naar de uien die we de eerste dag hadden geplant om ze water te geven. Niet erg zwaar werk, maar wel veel. Het was leuk om de drie oude vrouwen weer te zien!
Die middag gingen na de lunch we op bezoek bij een school. We werden daar rondgeleid door de head-teacher en hij legde ons uit hoe het schoolsysteem in Malawi werkte en hij administratie verzorgde. Het was mooi om te zien dat het op deze school zo goed geregeld was. Een lichtpuntje tussen de chaos. Na de rondleiding werd ons door de schoolkinderen uitgelegd hoe bepaalde dingen (religie, omgeving, etc.) in Malawi werkte. Het was moeilijk om ze te verstaan, maar je kan dan ook niet teveel van basisschoolkinderen verwachten op het gebied van engels. Na hun presentaties was het onze buurt. De dag van tevoren hadden we in de avond tijd om ons in groepjes te verdelen en onze presentaties voor te bereiden. We hoefde gelukkig niet diep op de onderwerpen in te gaan, dus het ging goed!
Vanuit de school vertrokken we vervolgens naar Pakachere, waar we een avondje en de rest van de middag konden uitrusten! Dat was wel nodig na deze drie drukke dagen. Ik veel dingen gezien, geleerd en gedaan en het was echt vermoeiend, maar ook super leuk. Het was zeker een geslaagd eerste bezoek aan de projecten!