Een kip geslacht en opgegeten!

Toen we eindelijk landen op onze eindbestemming (we waren allemaal best wel moe tegen deze tijd), moest het ergste nog beginnen: twee dagen voordat we aankwamen was besloten dat een visum nodig was als je Malawi wil betreden en de douane had nog geen stempel gekregen, dus ze moesten elke stempel met de hand tekenen en dat duurde lang...erg lang. Maar het positieve is dat ik een nieuwe ''stempel'' in mijn paspoort heb waar ik altijd naar kan terugkijken! Vervolgens moest ik mijn euro's inwisselen en dat was zeker apart, omdat 1 euro 500 kwacha is en als je 50 euro wil omwisselen heb je opeens wel een hele dikke portemonnee en je voelt je dan (als je 25 briefjes van duizend heb) wel heel rijk! Vervolgens gingen we eindelijk naar onze uitvalbasis in Zomba (Pakachere), we dachten dat we eindelijk in alles rust konden slapen maar sommigen moesten nog een tent opzetten. Ik was nog vol energie omdat we eindelijk waren aangekomen in het land van bestemming en heb mezelf dus opgeofferd. Vervolgens zó erg lekker gegeten, niet normaal. Als er iets goed is aan het land, moet het zeker de kookunsten  van de bevolking zijn. en dan uiteindelijk (11 uur 's avonds) naar bed.

De volgende dag (de dag waarop ik dit bericht schrijf), was de eerste echte dag in Malawi en ik was al wakker voor de wekker. Dat vond ik vreemd aangezien ik de wakker om 6:50 had gezet, maar toen ik mijn ogen opendeed werd het duidelijk waarom. In een tent ben je natuurlijk erg gevoelig voor licht en de zon kwam al om 6 uur op en ik dus ook! Op een vreemde manier was ik ook niet doodmoe toen ik opstond. De tent sliep erg lekker. Na het ontbijt (toast met ei) begonnen we de dag met een les in Chichewa, met een speciaal doel. We gingen na de les de 'stad' in om een ontdek-de-stad-spel en boodschappen te doen. Bij het spel dat we deden werden we in groepjes verdeeld en moesten we foto's maken van verschillende dingen in de stad en vragen beantwoorden. De meeste foto plekken konden we wel vinden, maar voor de vragen hadden we hulp nodig van de lokale bevolking. Ik vond het echt super leuk! De lokale bevolking was echt super aardig! In Malawi wordt nooit enkel ''hallo'' gezegd, maar er wordt ook gelijk gevraag hoe het met je gaat. Het is natuurlijk onbeleefd om hier niet op te reageren en de leukste gesprekken zijn hieruit ontstaan, ik heb voor mijn gevoel heel erg veel vrienden gemaakt. Na een paar uur door te stad te lopen, dingen aan mensen te vragen en foto's te maken was het tijd voor lunch en de prijsuitreiking van het spel. Mijn groepje had gewonnen en als hoofdprijs kregen we...tromgeroffel...een watermeloen! Alhoewel het lijkt op een wat mindere prijs, waren we eigenlijk wel blij. Na een paar uur lopen in de zon is wat vers fruit heerlijk! Na de lunch moesten we (in dezelfde groepjes) boodschappen doen op de markt en met markt bedoel ik niet de Nederlandse markt, maar iets wat lijkt op de Cambodjaanse markt. Hier hebben we tomaten, ui en een levende kip gekocht. En met levend ik bedoel echt levend! Op de markt staan verschillende kooien met rondlopende kippen. We zeiden tegen de eigenaar van een kooi dat we twee kippen nodig hadden, de kooi ging open en twee kippen werden eruit gehaald en met plastic werden hun poten en vleugels bij elkaar gebonden. Nu moesten we de kippen aan hun poten (ondersteboven) terug naar Pakachere dragen, waar we de kippen zelf moesten slachten en bereiden (onder begeleiding van de kok natuurlijk). Dit was echt een heel unieke ervaring! Als wij in Nederland een dier zien, zien we dit als een dier. Hier in Malawi is er een duidelijk verschil tussen dier en ''levend eten''. Maar ik sta open voor nieuwe dingen en ik was de eerste die een kip slachtte! Het voelde niet alsof ik een dier vermoorde, het voelde meer alsof ik echt eten aan het bereiden was. Het uiteindelijke avondeten was wel erg lekker!

Dit is wat ik heb beleefd de afgelopen dagen. Morgen en overmorgen ben ik bij een project zonder stroom en stromend water, dus ik kan dan niks online zetten. Als je m'n volgende berichten wilt lezen, vergeet je dan niet aan te melden voor de mail lijst!

Mpaka nthawi yotsatira!